تحلیل تطبیقی توزیع شاخص‌های منتخب سلامت شهری در کلان‌شهر اهواز

انسان در مرکزیت برنامه‌های توسعه قرار دارد؛ از این‌رو محورقرارگرفتن «سلامت انسان» با تمامی ابعاد و شئون آن نقشی اساسی در توسعه دارد و حلقة مرکزی تمامی ابعاد توسعة پایدار محسوب می‌شود. برنامه‌ریزی‌های توسعه‌ای در کشورها - چه در سطح شهری چه منطقه‌ای - بدون درنظرگرفتن مؤلفة سلامت انسان دچار نقص در ماهیت برنامه‌ریزی می‌شوند؛ از این‌رو «کیفیت و سلامت شرایط زندگی ساکنان شهرها به‌عنوان مرکز سیاست‌های برنامه‌ریزی شهری» امری پذیرفته‌شده و مسئله‌ای حیاتی برای نیل به توسعة پایدار شهرها به‌شمار می‌آید. شهر اهواز یکی از کلان‌شهرهای کشور است که به آلودگی‌های زیست‌محیطی دچار شده است و امکانات و خدمات شهری در آن کم است. از آنجا که این عوامل کیفیت زندگی و سلامت شهروندان را تهدید می‌کند، در پژوهش حاضر به تحلیل تطبیقی توزیع شاخص‌های سلامت شهری در کلان‌شهر اهواز پرداخته شده است. این پژوهش نظری-کاربردی و توصیفی-تحلیلی است. برای شاخص‌‌سازی مطالعات پیشین عملیاتی شدند و 28 نماگر که درجة تکرارپذیری آن‌ها بیش از سایر نماگرها بود انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات این شاخص‌ها از آمارنامه‌ها و پرسشنامه استفاده شد. تحلیل داده‌ها نیز به‌کمک تکنیک V- PROMETHEEو سیستم استنتاج فازی در نرم‌افزار Matlab صورت گرفت. در این میان، مناطق شهر اهواز براساس تکنیک پرامیتی با توجه به سه جریان مثبت (Phi+)، منفی (phi-) و خالص (Phi) رتبه‌بندی شدند. مناطقی که بیشترین مقدار مثبت و کمترین جریان منفی را داشته باشند در جایگاه نخست و مناطقی که با کمترین مقدار مثبت و بیشترین مقدار منفی همراه باشند، در جایگاه آخر قرار دارند. مناطق 2، 3 و 1 بیشترین جریان مثبت و کمترین مقدار منفی را دارند. مناطق 4، 7، 6، 5 و 8 نیز با توجه به جریان مثبت و منفی، با جریان خالص منفی همراه هستند. نتایج سیستم استنتاج فازی نشان می‌دهد وضعیت شاخص‌های سلامت شهری کلان‌شهر اهواز بین حالت متوسط، پایین و بسیار پایین قرار دارد که بیشتر تابع عضویت پایین و بسیار پایین است.